آدم و حوا

آدم وحوا

این کتاب را می‌توان در زمره‌ی کتاب‌های اساطیری و تاریخی اما به شیوه‌ی نگارش رمان گونه دانست که توانسته توجه علاقه‌مندان به این سبک را به خود جلب کند.
بیشتر ما از واقعه‌ی آدم و حوا و تلاش‌های ابلیس برای گول زدن آن‌ها و بیرون راندنشان از بهشت از طریق کتب آسمانی و مذهبی کم‌وبیش آگاهیم، اما محمد محمدعلی این نویسنده‌ی توانمند به‌ گونه‌ای این واقعه را به رشته‌ی تحریر درآورده است که گویی برای اولین بار است که این بخش از تاریخ را این‌گونه ملموس می‌خوانیم و می‌توانیم آن را در ذهنمان مجسم کنیم.
یکی از نکات بارزی که می‌توان آن را نقطه‌ی قوت این کتاب دانست این است که در این کتاب آدم و حوا دو انسان فرازمینی و غیرملموس نیستند، بلکه آن‌ها هم مثل همه‌ی ما بشر هستند و می‌توانند اشتباه و خطا کنند. آدم و حوا دیگر دو فرد مقدس و دور از ما انسان‌های عادی نیستند، بلکه مانند همه‌ی انسان‌ها، دو موجود آفریده از گل‌اند که با پروردگارشان صحبت می‌کنند و برخلاف هشدارهای دلسوزانه‌ی او، گول ابلیس پر تلبیس را می‌خورند و از بهشت رانده می‌شوند. شاید تراژدی‌ترین قسمت داستان نیز همان رانده شدن از بهشت باشد، آنجایی که آدم و حوا عشق و دلسوزی را در نگاه پروردگارشان می‌بینند، اما در هرصورت باید تاوان گناهی که کرده‌اند را پس بدهند.
قصه‌ی آدم و حوا قصه‌ای آشنا و تازه‌ای است که نویسندگان دیگری مثل مارک تواین و میخائیل بولگاکف نیز درباره‌ی این موضوع نوشته‌اند و آثاری نیز به همین نام دارند.
این رمان جذاب را می‌توان به بزرگ‌سالان علاقه‌مند به داستان‌های تاریخی-روایی پیشنهاد کرد. هم‌چنین این رمان می‌تواند موردتوجه علاقه‌مندان به حوزه ادیان الهی قرار بگیرد، زیرا این بخش از تاریخ در واقع بخشی از خلقت بشریت است که همگان به‌اتفاق به کلیت آن اعتقاددارند و آن را پیشینه‌ی خود می‌دانند.