زرسالاران یهودی و پارسی، استعمار بریتانیا و ایران جلد اول

نویسنده این مجموعه ۵ جلدی درباره عنوان و محتوای آن چنین گفته است:
عنوان «زرسالاران يهودی و پارسی، استعمار بريتانيا و ايران» را برای کتابم انتخاب کرده‌ام تا محتوای اثر را منتقل کند. واژه زرسالاری را در همان معنايی به كار برده‌ام كه در نوشتار سياسی معاصر غرب از مفهوم «پلوتوكراسی» فهميده مي‌شود. در اين پژوهش زرسالاری دنيای امروز را دارای ساختاری دودماني يافته‌ام و لذا از آن با عنوان اليگارشی زرسالار نيز ياد كرده‌ام. در كاربرد واژه اليگارشی (به معنای نخبه‌سالاری دودمانی)، در عدم استفاده از  معادل فارسی آن، تعمد داشته‌ام زيرا به گمان اينجانب معادل‌های فارسی گويای تمامی مختصات و ابعاد آن پديده‌ای نيست كه با اين مفهوم شناخته میشود.
در متن كتاب، درباره اين پديده و سير بغرنج و طولاني پيدايش و تطور آن به تفصيل سخن گفته‌ام. خلاصه كلام اين كه بر بنياد سنن و ميراث دوران جنگ‌های صليبی، در سده‌های شانزدهم تا نوزدهم ميلادی اتحاديه‌ای از خاندان‌های شريك و درگير درغارتگری‌های ماورا بحار در غرب و مركز اروپا شكل گرفت. همين مجموعه بود كه زمام امور كمپانی هند شرقی بريتانيا را در دست داشت و در سده نوزدهم بزرگترين امپراتوری مستعمراتی تاريخ معاصر را بنياد نهاد.
نگارنده در پژوهش حاضر از روشي بهره برد كه تبارشناسي ناميده می‌شود. اين روش برای ما ناشناخته نيست؛ همان دانش ارجمندی است كه با نام‌هايی چون «علم‌الانساب» و «علم‌الرجال» در ايران پيشينه طولانی دارد و در گذشته يكی از بنيان‌های استوار تاريخ‌نگاری ما را تشكيل می‌داد. تبارشناسی امروزه  براي پژوهش در زمينه ايلات، عشاير و تمامی جوامع دارای ساختار قبيله‌ای كاربرد گسترده‌ای دارد و از پايه‌های دانش مردم‌شناسی به شمار می‌رود. اين روش در تحليل تحولات تاريخ معاصر نيز دارای كارايی جدی است.