عابدین پاپی

عابدین پاپی زادهٔ 1/3/1350در شهرستان خرم آباد است.وی می گوید: تا سن 30 سالگی در شهرستان خرم آباد زندگی می کردم و بعد از آن با مشکلات فراوانی از لحاظ زندگی شخصی و اجتماعی مواجه شدم و چاره ای جز ترک وطن و مهاجرت نداشتم واین شد که به ناچارموطن خود را ترک گفتم و همین مهاجرت به شهرهای ایران و کسب تجارب مختلف بنده را به یک فرددیگر تبدیل کرد. وی در ادامه می گوید: زندگی شخصی و اجتماعی بنده و زندگی هنری ام با کسی قابل قیاس یا شباهت نیست و می‌توان گفت که ده‌ها رمان و داستان متفاوت را دربارهٔ زندگی پر فراز و نشیب من می‌توان نوشت و شاید همین زندگی پر درد و آکنده از مخاطرهٔ بنده خود عاملی بود تا که سُرایش و نویسندگی را به صورت نابه هنگام بیاموزم و همین عوامل باعث شدند تا زندگی‌نامهٔ خود رابا عنوان :« فقط خودم را نوشته ام»را بنویسم .وی می گوید: نوعی تولد بی صدا هستم به گونه ای که شعر و نوشتن را از هیچ دانشگاه و یا کانون علمی و یا استادی یاد نگرفته ام و یا همراهِ با هیچ پیش زمینه‌های مطالعاتی قبلی هم نبوده‌است و تنها معلم من طبیعت بوده‌است . پاپی در ادامه می گوید که قبل از این که مطالعه را آغاز کنم به صورت ذاتی و تجربی شعر گفته ام و مطلب می نوشته ام و بعداً" وارد دنیای مطالعه و تخصص شده ام که مطالعهٔ آغازین و جوانی من از 18 ساعت کمتر نبوده‌است و اکنون نیز کمتر از 5 ساعت نیست و جالب این جاست که دانشگاهِ من طبیعت بوده‌است و اغلب اشعار و نوشتارهای من با طبیعت کلافی عمیق خورده‌اند اما از طبیعت هم عبور کرده ام و جور دیگری به دنیا نگریسته ام.» پاپی درباره ی زندگی هنری خود می افزاید : « زندگی هنری من با زندگی شخصی ام در تفاوت عمده است و هرگز آن طور که با خانواده زندگی می کنم با هنر زندگی نمی‌کنم و همیشه زندگی هنری من بر زندگی شخصی و اجتماعی ام چربش داشته‌است . وی می گوید : تنها کسی هستم که دوبار متولد شدم : یکی در زِهدان مادر که تا سن ۳۰ سالگی ادامه داشته و زیست بوم من شهر خرم آباد بوده و دیگر در زِهدان قلم که این مهم در سن 30 سال اتفاق افتاده است و کاملن زیست اجتماعی و زیست فکری من با تولد ِ اولم در تفاوت عمده است . وی زندگی حرفه ای خود را مدیون شهر تهران می داند و بافتار مدرن این شهر که او را در نیل به اهدافش کمک نموده است . پاپی فعالیت فرهنگی و ادبی وروزنامه نگاری خود راابتدا در کرج آغازنمود و با نوشتن مقالاتی در هفته‌نامه‌های این شهر خود را به جامعه معرفی نمود و بعد از آن در دو حوزهٔ گفتگو و مقاله‌نویسی فعالیت خود را با روزنامه‌های ایران اعم از روزنامهٔ مردم سالاری، زمان، عزت،روزنامه اطلاعات ، روزنامه آرمان، روزنامه شهروند و ... تا به امروز ادامه داده است و مقالات فراوانی از این نویسنده نیز درهفته نامه‌های استانی و به ویژه لرستان و رسانه‌های خارجی به مانند پرشین لندن، مجلهٔ رسانه در کالیفرنیا و رسانه‌های مجازی ایران به چاپ رسیده است که در مجموع شمار نوشتارهای این نویسنده در حوزهٔ علوم انسانی به بیش از ۵۰۰ مقاله می‌رسد . فعالیت این منتقد و شاعر در ۵ حوزهٔ گفتار نویسی،طنز، دیالوگ،ژورنالیستی، نثر و شعر می‌باشد .بیوگرافی عابدین پاپی[۲] رویکردی به تکرارمعنا(وجود) درهنرِشعر[۳]

آثار شعر

طلوعی در بستر غروب[۴]
در آینه ی مرداب[۵]
مرگ سبز[۶]
غم اشک[۷]
فریاد خون[۸]
تبسم طوفان[۹]
ناز شعله[۱۰]
گزیده اشعار میوه ی احساس ( هفت مجموعه بالا) ناشر: انتشارات پازینه تهران[۱۱]
شعور خاک ، نشر : انتشارات آبنوش[۱۲]
چشم تر از سپیده ، نشر: انتشارات آبنوش[۱۳]
طوفان بی باد شمشیر می کشد، نشر، انتشارات آبنوش[۱۴]
نیم صدا در لبخند خورشید، نشر: انتشارات آبنوش[۱۵]
عشق را مونولوگ ها بازگو می کنند، نشر: انتشارات آبنوش[۱۶]
اومانیسم هجاهایی بلند دارد ، نشر: انتشارات آبنوش[۱۷]
جنگل دورتر از درخت ایستاده است، نشر: انتشارات آبنوش[۱۸]
صبح های مردم به خیابان می ریزد، نشر: انتشارات آبنوش[۱۹]
احساس شبیه باران می میرد[۲۰]
انگشت ها برای دست ها کف می زنند[۲۱]
باد زیر هر ورقی را امضاء نمی کند![۲۲]
اِلمان ها با فصلی دیگر آغاز می شوند[۲۳]
شبیه ویرانگی یک زن ، نشر: انتشارات سیب سرخ تهران[۲۴]
به سُرودن فعل می اندیشم[۲۵]
یک گام جلوتر از ویرگول[۲۶]
تولدی بی صدا(غزل گونه ها و چهارپونه ها)[۲۷]
اندازه ای از بی اندازگی شعر( سیر سُرآیندگی هادر14 دفترشعر)[۲۸]


آثار نثر

چشم انداز گردشگری ایران و جهان [۳۰]
کرشمهٔ سایه[۳۱]
همسایهٔ تنهایی(مقدمه ای بلند بر اشعار سهراب)[۳۲]
گفتاورد قلم ( نظر ،اندیشه و نقد ادبی)[۳۳]
تا اندازهٔ واژه‌ها می نویسم(اندیشه و نقد ادبی)[۳۴]
مفهوم‌شناسی بافتار و ساختار شهرستان کرج[۳۵]
چشمه ای از سرچشمه(گزیده گفتارها)[۳۶]
برف گفته ها(گزیده گفتارها)[۳۷]
حرف‌های غوره (گزیده گفتارها)[۳۸]
آزادی‌های فربه[۳۹]
آوای زلزله(داستان کوتاه)[۴۰]
فقط خودم را نوشته ام(داستان زندگی نگارنده)[۴۱]
اتیمولوژی اندیشهٔ ادبی احمد شاملو[۴۲]
آرخیسم در عرفان و فلسفه[۴۳]
با سین سخن[۴۴]
خودکارهای خودنویس[۴۵]
در چند سویگی معنا(گفتگوباکلمات ونثرادبی)[۴۶]
سیری در اندیشگی های پست مدرن(هنر، ادبیات و فلسفه)[۴۷]
لرستان چرا این همه چرا[۴۸]
نویسش هایی در لابه لای پیاده رو[۴۹]
گفتِ ها و گفتِ گوها[۵۰]

سبک شعری ونوشتاری

عابدین پاپی یک شاعر پیش رو یا آوانگارد است. پیشرو یا آوانگارد به هنرمندان، نویسندگان و شاعرانی گفته می‌شود که در یک دوره معین، پیشروترین اسلوب‌ها یا مضامین را در آثارشان استفاده کرده‌اند و اغلب بانی جنبش‌های نو بوده‌اند. در این بین "پاپی "به عنوان موضوع شناسای این مقال همچنان بر دغدغه عدالت ودرد های اجتماعی اصرار می ورزد از این چشم انداز می تواند شاعر آوانگارد به معنای واقعی و در تغایر با آوانگاردیست های مقتبس باشد.چراکه از دیر باز از همان عصر اساطیر تاکنون؛ هر آن کس که بر عدالت ودرد دیگری ابرام ورزید لاجرم آوانگاردی فراتر از زمان ومکان خود است.براساس نظام فلسفی کانتی وعطف عنان به احکام فرا تاریخ و نفی اسلوب های منفعت محورانه وخود نمایانانه وبه تعبیری در شرایطی که موقعیت برای به وجود آوردن وضعیت بهینه وجود ندارد!! احکام درون انسان همچنان آوانگاردترین گزاره ها هستند و کسانی که بی توجه به این مساله باشند می توان آنها را به مقوله مغفولین متصف نمود. . مهم ترین اثر این شاعر دفترِ شعر«اِلِمان ها با فصلی دیگر آغاز می شوند » می‌باشد . به گفته خودش این دفتر از حیث زبان و محتوا با سایر دفاتر شعری شاعر متفاوت است زیرا که صنعت واژه گزینی در این دفتر رعایت شده‌است و شاعر از واژه‌های طبیعی استفاده نمی‌کند . پاپی معتقد است که گفتمان شعر با تکرار معنا مواجه شده و یکی از این مشکلات فرا رو گزینش واژه‌های طبیعی در شعر است. این نظریه پرداز ادبی و اجتماعی اعتقاد دارد که در اغلب اشعار شاعران جهان واژه‌هایی طبیعی و آرکائیک وجود دارد و همین امر خود مسببی مبنی بر عدم تغییر زبان و معنا در شعر شده‌است. وی دربارهٔ سبک شناسی توضیح می‌دهد که سبک یک سلیقه نیست بلکه یک اندیشه است و در هر زمانی تغییر می‌کند و بستگی به زیست بوم فکری شاعر هم دارد و البته آن طرف شاعر مردم هستند که چه سبکی را دوست دارند اما ممکن است که هم شاعر در تعیین سبک اشتباه کند و هم مردم و اعتفاد این است که برای نیل به یک سبک خاص راه‌های دشوار و طویلی را بایستی طی کرد و فکر می کنم همهٔ دفاتر شعری ما شاعران که شاید به 30 جلد یا بیشتر هم برسد تنها به خاطر این است که شاعر به یک دفتر درست حسابی و مانا دست یابد و در آنجاست که سبک ایجاد می‌شود. اغلب شبیه سازی‌ها سبک نیستند سبک یک عالم واحد است که از حیث زبان و مفهوم با هیچ مفاهیمی در طبیعت ذهن و محیط کلاف نمی‌خورد.به گفتهٔ خودش مهم‌ترین دفتر شعری اش «اِلِمان ها با فصلی دیگر آغاز می شوند» است . این شاعر در این دفتر از اغلب واژه‌های طبیعی و نوستالژیک احتراز و اجتناب می‌کند واین مهم را یکی از راه‌های جلوگیری از تکرار معنا درشعر می داند. اِلِمان‌ها با فصلی دیگر آغاز می‌شوند از بن مایه‌هایی انتقادی -فلسفی بهره مند شده‌است. ماهنامه ی فرهنگی و ادبی سخن نیز در شماره ی پانزدهم خود در ص 7 درباره ی عابدین پاپی چنین می گوید:«دانشور عابدین پاپی در سه دهه کوشش خود توانست پرسش های بسیاری را در ادبیات ،اجتماع و فرهنگ پاسخ دهد و کارنامه ی وزرین ایشان خود گواه این سخن است که شش ماه گفتگو با او شد بررسی کارنامه ی این نویسنده ، سُراینده و پژوهشگر امروز که بخش نخست گفتگو را در این شماره به چاپ داریم که دربرگیرنده ی سروده شناسی ایشان است و بخش دوم گفتگو که بررسی دفترهای سنجش یا نقد و گفتارهای ایشان است را در شماره ی آینده به چاپ می بریم.»

در همین راستای به جهت تبیین استنادی چند قطعه از ایشان آورده خواهد شد.[۵۱]